جهل من از دانش افلاطون بیشتر است.

این جمله رو بزرگ روی کمرش خالکوبی کرده بود. 23 ساله بود . از خماری خمیازه هایی میکشید که میموندم چطوری یه نفر آدم میتونه انقدر دهنشو باز کنه! نوه ی یه سرهنگ باز نشسته بود. پدر و مادرش از هم جدا شده بودند . مادرش آمریکا رفته بوده و تا قبل از زندانش با همین پدر بزرگ زندگی میکرده. تعریف کرد:قبلا" سیگاری زده بودم. شیره هم میکشیدم. دو سال پیش با یه زن 40-50 ساله دوست شدم. از طریق ساغر دوست دختر یکی از دوستام.

باباش استاد دانشگاه بود. تزریقی بود . هروئینشو از این زنه میگرفت.رفتم خونه اش. از من خوشش میومد. بار پنجمی که باهاش خوابیدم گفت: نه ! نمیشه! اینجوری کیف نمیکنی. از پر روسری اش یه بسته درآورد. ریخت کف دستش . گفت: بو بکش. کشیدم. دیگه هم نتونستم ول کنم.

۳ بار گرفتنم. دوبارش بعد از ترک اومد آزادم کرد. جریمه امو هم داد.توی زندان هم همین خالکوبی رو برام زدند. یکی همه ی بند ازش حساب میبردند خاطرم رو خیلی میخواست ( در زندان معمولا" به افراد ضعیف و کم سن و بی پول و بی مواد به راحتی تجاوز میشه) و معمولا" بدون بها خاطر کسی رو نمی خوان.)خوب این زن بعد از آزادی بهم جا میده و باهام میخوابه.

پرسیدم: دوستش داری؟////////: بهش عادت کردم. تنها کسیه که بدون پول بهم جنس میده. کتکش هم بزنم میگه عیب نداره. دوست دارم.به جای هر بسته باهاش میخوابم. از تو جوب خوابیدن که بهتره یا از سرما لرزیدن . پرسیدم: نمیترسه مریض باشی؟ مثلا" هپاتیت؟ گال؟....

فقط نگاهم میکنه!یادم میاد که الهام چطور گریه میکرد و تعریف میکرد هر شب شوهرش مرد ها رو مینشونده و خودش دم در مینشسته و تا پول نمیدادند نمیذاشته برند پیش زنش.